仗剑高崖立,远眺与云齐。霞光照四海,雾掩群山低。
少有行侠心,老无攀天梯。岁月匆匆过,如意能有几。
峨眉侠客展威容,凝视群山万壑丛。除暴安良无祸害,武功绝顶造英雄。
荣云海茫茫望断垠,今逢白露别乡邻。峨眉欲上拜师太,嵩岳先登访道伦。
习练青锋三尺剑,护呵故土一方民。临风正自频挥舞,惊梦僧钟越百春。
凝香一抹自高台,披发红颜仗剑来。身似腾猿轻逸走,江湖醉梦伐凶魁。
女侠观山海,情思儿女长。红云仇乱斗,夜剑力锋芒。
宝剑随身天下游,号侠客,无欲寡求。耳倾听,眸凝望,恨不平,嫉恶若仇。
江湖好汉心怀义,济困危,誉满九州。义胆豪,侠肝爽,愤俗世,藐万户侯!
天高云淡坠夕阳,海阔霞红宇茫茫。侠女手持青锋剑,领水流光舞霓裳。
红日初升霞彩开,远烟岚、长风入怀。凌绝顶、青锋剑,眺千峦、高喝我来。
心中推出重山去,古江湖、雅韵独栽。一盏酒、浮生半,意疏狂、任闯际涯。
身披秋露走天涯,剑气横生对彩霞。风卷征袍年少客,独登山顶揽中华。
去意春山未候君。野空穹、沟壑谷昏。举目望、千层雾,雨帘风、愁促耸云。
少年一去难相见,剑出鞘、劈断旧纶。叹日月、离人梦,对苍天、此恨了吞。
遥望西天夕霞光,仗剑青锋闯四方。秋来金风萧瑟声,湖畔蒹葭已苍苍。白露夜借宿禅院有梦
云海茫茫望断边,今宵白露雁南天。峨眉欲上拜师太,嵩岳先登访道仙。
手执青锋三尺剑,心期尘世万家全。忽然耳畔晨钟响,惊梦禅宫越百年。
剑杵青峰秋色寒,萧疏堤柳叶更残。听蛰浅唱西风怨,枫染裙飘淑女颜。
山冈倚剑夜茫茫,仗义平生走四方。日出湖东驱雾散,低头路小水还长。
仰望金秋起霞光,胸如行云荡四方,孤身只影向谁去,仗剑江湖问天涯
关键字: